Yazar: naznam

Sessizliğim… Bitmek bilmeyen sessizliğim Ve ruhumun çığlıkları Hiç durmadan avaz avaz çınlayan Çelişiyormuyum kendimle? Ölüm… Sence artık korkmama gerek var mı senden? Zaman kaybetmeden çıkmam gerek yola Yine aynı upuzun bitmek bilmeyecek o yol bekliyor beni Gerçek benliğimin beni beklediği yer… Uzak değilsin bana o kadar biliyorum Ama maskemi çıkartmaya çalıştıkça etim etimden kopuyor sanki […]

Sevdandan yana üşüyor ellerim, Artık ne şiir yazabiliyorum sana dair, Ne de küçük okşamalar… Onca üşüyor ki ellerim, Son demler işliyor nakışlarını. Ne yüzüm yüz, Ne yüreğim yürek. Aldın da ne yaptın sana büyüttüklerimi, Söyle ne? Isıtsan artık beni diyorum, Vurulmuş bir yüreğin kanayan sesini, Sustursan artık diyorum. Yaşımı soruyor insanlar, Söylüyorum, Şaşıyorlar. Küçük bir […]

Yolda yürürken unutmayayım diye Ellerime yazdığım şiirler oldu bu şehirde Temize çekmek için baktığımda yeniden Noktalama işaretlerinden bile kan damlıyordu yerlere Bir insan çok rahatlıkla aşık olabilir Ölmek üzereyken Kendisine kan veren birisine… Uzun zamandır yazamadığım güneş çoktan mı battı? Yoksa günlerdir yüzünü göremediğimden mi kurumuş bir nehir gibi ölü balıklar taşıyorum içimde? Neden ben […]

Tam göğsünüzün ortasında bir yeriniz acıyacak… Evinizin sizi içine sığdıramayacak kadar dar olduğunu fark edeceksiniz… Sokağa fırlayacaksınız… Sokaklar da dar gelecek… Tıpkı vücudunuzun yüreğinize dar geldiği gibi… Ne denizin mavisi açacak içinizi, ne pırıl pırıl gökyüzü… Kendinizi taşıyamayacak kadar çok büyüyecek, bir yandan da kaybolacak kadar küçüleceksiniz… Birileri size bir şeyler anlatacak durmadan… “Önemli olan […]

Aşk bu dünyanın ölçüleriyle açıklanamaz sevgili. O ilkel bir acıdır, yaban bir ağrıdır. Gelir ve içimizdeki o çok eski bir şeye dokunur. Sonra bir perde açılır ve yolculuk başlar. Bu yolculukta artık para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş, anneler ve korkular yoktur. Aşkın kendi gerçekliği vardır sevgili. İnsan bir başka ışığa teslim olur… Aşkta yarın […]

Güneş’in doğuşu gibi doğuyorsun dünyama. Doğuşuyla ısıttığı yüreğimin buz sarkıkları damla damla çözülmeye başlayıp, Her bir damlanın çoğalarak birleştiği, sevgiyle taşan bir şelaleyi andırıyor adeta. Ay’ın dünyamızı aydınlattığı gibi, Zifiri karanlıklardan çıkarıp, ışıklarını saçıyorsun etrafıma. Öyle büyülü bir ışık ki bu, hayallerin gerçekleşmesi gibi, adını koyamadığım düşünceler gibi, kapımı her an çalacak beklenen biri gibi […]

Gözlerimi açtığımda belki yanımda yoktun ama dünyaya senin gözlerinle açtım gözlerimi. Aynı yere bakıyorduk şüphesiz…. Sen ben olmuştun artık. Bir eksik vardı sesini duymaktı. Kış baharım olur mesela sevgilimden bir günaydın duyunca… Her yer yeşile boyanır. sebepsizce. Ben seni yaşıyorum sevgilim içimde. sen bile bilmiyorsun belki… Ayrı kentlerde ömür de sevda da aşk da zor […]

Sen öyle bir girdin ki hayatıma Bağışıklık kazandırdın rüyalarıma Bir gece görmesem seni Sabah üstüm açık uyanırım Üşümeye başlarım temmuz ayında Yalnızlığın burukluğu kulağımın ardından eser Çamaşır tellerinde bir serçe senin isminle öter Gün başlamıştır artık, Hani seni görmedim ya rüyamda Solumdan kalkmış gibiyim Yumurtayı rafadan yiyorum Işıkları açık unutuyorum çıkarken Anahtarlar ise dün giydiğim […]

Bakışlarım öyle boş ki, artık hissetmiyorum hiçbir şeyi… Sanki tüm duygularım, gözlerimdeki tüm ışık yok olmuş ve bir daha hiç çıkarılamayacak kadar derinlere gömülmüş gibi. Nerede hata yaptım bilmiyorum. Zaten kurumuş olan hangi dala nasıl da bastım? Daha önce beni mutlu ettiğini düşündüğüm her şey yok oldu sanki. Neydiler ya da kimdiler bilmiyorum ama artık […]

Geceleri üşürdüm ama soğuktan değil. Tutamamaktan sıcağı, tutunamamaktan sıcaklığa. Geceler sensiz.. Geceler soğuk.. Sabahlara kadar ayaz geceler.. Gülümseyerek bakıyorum geçmişe. Yaşadığımız o güzel günlerin ardından sadece bunu yapabiliyorum.Gülerken ağlıyorum…. Nasıl diye sakın sorma; resimlerimize bakıyorum önce… Yaşadığımız güzel anlar geliyor aklıma gülüyorum. Ama sonra, evet sonra, şimdiki halimize dönüyorum ve gözlerimden yaşlar akıyor… İçimdeki sevgin […]

İçimin sızısı fakir Edirnem Yoksulluk içinde şiir Edirnem; Babam, kızkardeşim, torunum Annem. Bir güvercin olsam kanadı kırık Doldursam çilemi kubbelerinde camilerinin Bu kadar yakmazdı beni ayrılık. Tabyanda vurulmuş şehit gibiyim, Kırılmış bir dal`ım bahçelerinde, Bir mezar taşında beyit gibiyim. Bahardır Edirne, Anlı Edirne! Yırtıklar içinde şanlı Edirne! Ben senin aşkınla geldim cihana, Bu gönül vurulmuş […]

Seni hiç unuturmuyum EDİRNEM… Gönül bahçelerin de bağbanım ben… Çabucak ayırdılar bizi ni’dem… Issız gecelerinde sevdanım ben… Şiirde gül’dür OZAN AĞACIMIZ… Yaşatanlar bizim gönül tacımız… Uzakta kaldıkya…budur acımız… Aşk sazının telinde mızrabım ben… Güzeldi o akşam esintileri… Beklenirdi ŞİİR SÖYLENTİLERİ… Özledim bütün EDİRNELİLERİ… Gurbet nağmelerinde vuslatım ben… Yine coştu,taştı gönül pınarı… Yeşillendi mi.? MERİÇ’in kenarı… […]

Yaprakların döküldü önce Rengin soldu ardından, Beni hiç düşünmeden Sarıldığım rüzgar gitti. Gözlerinden anladım önce Sonra, sözlerinden. Hiç mi sevmedin? Hiç mi sevilmedin? Yağmurda yaşatmaz seni Güneşte artık Mevsim sonbahar Mevsim sonbahar… 2.056

Seviyorum demek kolay değildir hiçbirzaman sözcükler yetmez bunu anlatmaya.. gözlerime bak, onlar sana anlatır.. bak şu her atışta adını haykıran yüreğime inanmıyorsan; al önüne sereyim tüm hayatımı çiğne, geç.. ben senin yüreğinin zindanlarında müebbet hapse çarpıldım.. artık git desende gidemem.. gidemem.. her koşulda, her zorlukta yanındayım.. biz artık biriz aşkım.. tüm zorluklar, tüm korkular vız […]