Sevdandan yana üşüyor ellerim,
Artık ne şiir yazabiliyorum sana dair,
Ne de küçük okşamalar…
Onca üşüyor ki ellerim,
Son demler işliyor nakışlarını.
Ne yüzüm yüz,
Ne yüreğim yürek.
Aldın da ne yaptın sana büyüttüklerimi,
Söyle ne?
Isıtsan artık beni diyorum,
Vurulmuş bir yüreğin kanayan sesini,
Sustursan artık diyorum.
Yaşımı soruyor insanlar,
Söylüyorum,
Şaşıyorlar.
Küçük bir kıza bu büyümüşlük yakışıyor mu?
Oysa şarkılar söylemeliyim hala,
Ucundan tutup bakkal amcanın eteğinin,
Çekiştirmeliyim.
Şaşırmalıyım bir arı gördüğümde,
Koşturmalıyım renkli bir kelebeğin peşi sıra.
Hayatın zor ve acımasız olduğunu anlamamalıyım,
Bilmemeliyim…
Masumiyetimi kaybettim ben,
Belki alıpta vermediklerinin içindedir.
Baksan…
Yalnızlığı, bir yastığın boş,
Bir yatağın acımasız soğukluğunda yaşıyorum.
Gözlerimi kapatsam diyorum,
Bitecek mi herşey…
Sevdam, korkum, gözyaşlarım…
Seni seviyorum…