Sessizliğim…
Bitmek bilmeyen sessizliğim
Ve ruhumun çığlıkları
Hiç durmadan avaz avaz çınlayan
Çelişiyormuyum kendimle?
Ölüm…
Sence artık korkmama gerek var mı senden?
Zaman kaybetmeden çıkmam gerek yola
Yine aynı upuzun bitmek bilmeyecek o yol bekliyor beni
Gerçek benliğimin beni beklediği yer…
Uzak değilsin bana o kadar biliyorum
Ama maskemi çıkartmaya çalıştıkça etim etimden kopuyor sanki
Acı çekiyorum
Dayanabilecek miyim?
Bilmiyorum…
Yıpranmış,soluk,anlamsız ruhum
Kanlar içinde,herşeyden yoksun yüreğim
Hanginiz yardım edeceksiniz bana?
Yoksa içinde paranoyalar üreten beynim mi doğru yolu gösterecek bana?
Tatmin olmak istiyorum yaşadığım her andan,her dakikadan
Ama hayır!
Hiçbirşey doyuma ulaştıramıyor,
Mükemmel olmak korkutuyor beni…
Olmak istediğim bu değil
Olmak istediğim ‘ben’im
Sadece ‘ben’…
Sırtımdaki o ağır yükler
Birazcık daha olsa kalktı sanki omuzlarımdan
Beni ürkütecek başka bir etken yok artık
Ölüm bile…
Ama hayır!
Ölmek istemiyorum ben
Gerçek ‘ben’i bulana kadar…
(Yere kan damlıyor…Gözlerimdenmi bunlar?)