Farkında mısınız acaba, ne mutsuz bir hayat yaşıyoruz…
Mallarımız arttı ama, keyfimiz azaldı.
Daha büyük evlerde ama, daha küçük aileler olarak yaşıyoruz.
Para kazanmayı öğrendik ama, yuva kurmayı beceremedik.
Çok para harcıyoruz ama, az gülüyoruz.
Varlığımızı arttırdık ama, değerimizi yitirdik.
Az kitap okuyor, çok televizyon seyrediyoruz veya sanal alemde oyalanıyoruz.
Akşam geç yatıyor, sabah yorgun kalkıyoruz.
Uzmanlar arttı ama, sorunlar çoğaldı.
İlaçlar çoğaldı fakat, hastalıklar arttı.
Çok konuşuyor ama az gönül verip, utanmadan bol yalan söylüyoruz.
Tanıdıklar çoğaldı ama, dostlar eksildi.
Acele etmeyi öğrendik ama, sabırlı olmayı asla…
Atomu parçaladık …, önyargılarımızı yıkamadık.
Ellerimizi birleştirdik ama; gönüllerimizi uzaklaştırdık.
Cabalar arttı, mutluluklar azaldı.
Uzaya ulaştık ama kendi iç derinliklerimizden habersiz.
Aya kadar gidip geri dönmeyi biliyoruz ama, komşuya uğramak için karşı sokağa geçemiyoruz.
Daha mutlu, iyi, rahat olmak için, somurtarak çalışıyoruz.
Daha çok plan yapıyoruz ama, daha az sonuç alıyoruz.
Ve nihayet; hayata yıllar ekledik ama, yıllara hayat katamadık.
Gelecek nesillere; nasıl bir gelecek bırakacağınızın,
FARKIN – DA – MI – SINIZ…?