”Acı” bence çok güzel bir yazı okumanızı tavsiye ederim…

Yaşam

ACI ONU O ACIYI OLGUNLAŞTIRDI

Evet,acı insanı olgunlaştırırdı; ama,o başkaydı.Başka olmasına karşın acı onu da olgunlaştırmıştı hiç kuşkusuz; ama,bir fark vardı ortada yine de.Acı onu olgunlaştırırken,o da acıyı olgunlaştırıyordu.

Acı ona zamanın büyüklüğünü,zaman da acının bir gün eski şiddetini kaybederek katlanılır hale geleceğini öğretmişti.

Acı ona,insanın en insani yanlarından gözyaşlarını tattırmıştı.Gözyaşı ise acıya katlanmanın etkili yollarından biriydi kuşkusuz.

Acı,koşullar ne olursa olsun hala hayatta olduğunu anımsatmıştı ona ve hayatın tartışmasız zevkli yanları da olabileceğini.

Acı,sevmek ve sevilmenin,hayatın olmazsa olmaz koşullarından biri olduğunu öğretmişti ona,sevmeninse acı çekmeden mümkün olmayabileceğini.

Acı,yalnızlığın o kadar da katlanılamaz bir şey olmadığını anımsatıyordu sık sık.Bazen de yalnızlığın hayatın zevklerinden biri olduğunu.

Acı,içinin derinliklerinde bir vicdan taşıdığını,vicdan olmadan insanın insan olamayacağını haykırıyordu ona.

Özlemleriyle kol kola yürümek zorunda kalacağını anlatıyordu ona acı.Özleminse,elde etmenin biricik büyüsü olduğunu.Bir sesin peşine düşüp yıkıcı yolculuklar yapabileceğini,hiç dokunulmamış bir tenin kokusu için kendini yiyip bitirebileceğini,bir gülüş için rakı şişesiyle konuşurken alaya alınabileceğini öğretmişti ona acı.

Acı,bir gün her şeyini kaybedebileceğini öğretmişti ona,umutlarını ise asla kaybetmemesi gerektiğini.

Şiiri sevdirmişti ona acı,şiirinse ruhundaki en derin yerlere ulaşarak acının kendisini katlanılabilir hale getrdiğini.

En umutsuz anlarda bile direnmek gerektiğini öğretmişti ona acı ve her gün güneşin yeniden dünyayı avuçları içine alacağını,her sabahın taptaze bir başlangıç olabileceğini.

Sabretmeyi öğretmişti ona acı,katlanmayı,beklemeyi,güzelliklere giden yolun çetin ve dikenli olduğunu öğretmişti.

Hayatı öğretmişti ona acı,bir eski dostun gözlerinin ta içine bakarak verdiği öğütlere benzer öğütler vererek.

Kol kola,uzun erimli bu yoldaşlık,hem onu hem acıyı olgunlaştırmıştı sonunda.
Birbirlerine katlanmayı öğrenmişlerdi artık.

Acı,yakıcı yanlarını törpülemek zorunda kalırken,o da daha az acı çekmeyi öğrenmişti.