Siyah Beyaz , fotoğrafa yeni başlayanlar için cezp edici bir dal olduğu herkes tarafından bilinmektedir. Karanlk odaya girip ; film banyo etmek, karta baskı yapmak ve sonucu görmek oldukça keyiflidir, bu işin zanaat yönüdür. Sanat olarak da konuları dramatize etmek daha kolaydir ve sanatçının kendini ifade etmesinde kolaylik sağlar. Fakat zanaatın önceliği tartışılmaz ve işi EHLİNDEN öğrenmekte fayda vardır.
Kemal ERGİN: Neden Siyah-Beyaz?
Erdal YAZICI: Fotoğraf arşivim sadece siyah-beyaz fotoğraflardan oluşmuyor; hatta renkli fotoğraflarim daha fazla. Fotoğrafa siyah-beyazla başladim;karanlik odanın büyüsü bambaşka bir şey; sadece çekimle bitmiyor; baskı sırasında yorumunuz da önemli; kesip biçmeden söz etmiyorum; fotoğrafta anlatmak istediklerinizi baskıyla verebilmelisiniz.O da sizin birikiminize ve deneyiminize kalmiş.Bir sergimin dişinda tüm sergilerim siyah-beyaz fotoğraflardan oluştu; herhalde kendimi daha iyi ifade edebiliyorum siyah-beyaz fotoğrafla?
K.E.:Eger “Uzak Kent Istanbul” isimli serginizi siyah-beyaz değil de renkli baskı olarak açsaydınız aynı etkiyi yaratır mıydı?
E.Y.:Konu siyah-beyaz”a uygundu; bilinçli bir seçimdi.Ama renkli de olabilirdi; aynı etkiyi yaratır mıydı onu bilemem.
K.E.:Siyah-beyaz fotoğrafta istediğiniz seviyeye gelmeniz ne kadar zaman aldı?
E.Y.:Uzun yıllarımı aldı; olanaklarım çok kısıtlıydı; yeterli bilgiye erişmemiz zordu.Ama IFSAK bir okul gibiydi; paylaşım vardı, yardımlaşma vardı. Dayanışmayla bazı sorunların üstesinden geldik, ama uzun zaman geçti. En önemlisi zamanı boşa geçirmeden birçok projenin çekimini sürdürdüm; baskılar geç de olsa düzeldi; ama bugün o baskılarımdan bazılarını yeniliyorum; kaliteli kağıt, geliştirici bulamıyordum; Istanbul”da laboratuar işlemlerinde yeterli suyu bulamıyordum…
K.E.:Siyah beyaz fotoğraf renkli fotoğrafa nazaran daha masraflı bu konudaki görüşünüz nedir?
E.Y.:Renkli fotoğrafla kiyasladığımızda daha masraflı değil; renkli fotoğrafın baskısı çok daha pahalı.Masrafları düşürmek elimizde; dayanişmayla örgütlenme içerisinde bu sorunu çözebiliriz. Güçler birleşirse, paylaşımla masraflar küçülebilir; işte burada fotoğraf derneklerinde ya da sivil toplum örgütlerinde olmanın önemi ortaya çıkıyor.
K.E.:Siyah-beyaz fotoğrafa yeni başlayanlar için ne önerirsiniz?
E.Y.:Siyah-beyaz yada renkli önemli değil, fotoğraf çekim amacımızı sorgulamamız lazım; bir amacımız olmalı; tek tek fotoğraflar üretmek yerine, projeler üretmek gerek; günümüzde degişim çok hzlı; ayağımızın altından her şey kayıyor; soluduğumuz hava, içtiğimiz su kirleniyor; yedigimiz yiyecekler sağlıksız. Tek tek yarışmalara fotoğraf üreterek zaman kaybetmemek gerek; yaşadiğimiz kentte olan bitene, olumlu-olumsuz degişime, objektifimiz çevrilmeli. Amacı saptadktan sonra bilinçli fotoğraf malzemesi seçmeliyiz. Çok iyi tanıdığımız malzemeyle çalişmak bize zaman kazandıracaktır. İstenilen düzeye bir günde gelemeyiz; deneyimimizi yeterli teorik bilgilerle güçlendirirsek amacımıza ulaşabiliriz.
K.E.:Keşke bu fotoğrafi renkli çekseydim dediğiniz oldu mu ?
E.Y.:İkisi bir arada olmuyor; ayni anda bir renkli bir de siyah-beyaz fotoğraf çekemiyorum; aldığım sonuçlardan memnun olmadiğim kareler olmuştur.
K.E.:Kullandiğiniz ekipmanların kalitesi yada özellikleri baskı sonuçları için ne kadar önemli?
E.Y.:En önemlisi yanliş malzemelerle zaman kaybetmemek;mutlaka malzeme ve ekipmanların kalitesi önemli ama işin zanaat yanını doğru tamamlamak gerek. Doğru film seçmek, makineye hakim olmak, film geliştirme işlemlerini eksiksiz yapmak en önemlisi. Elinizde basılabilme kalitesi yüksek bir negatif varsa gerisi kolay. Falanca, filanca markaların tutkunu olmak ayrı bir şey, işin zanaat yanını eksiksiz yapmak ayrı şey. Çok kaliteli ekipmanlarla kalıcı olmayan, niteliksiz ve silik fotoğraflar da üretmek olası.
K.E.: Tesekkürler.